Dr. Hasan Yalçın, E. Hesap Uzmanı, YMM
Bu yazı yazarın izni ile yazarın Marka Değerlemesi adlı eserinden aynen alınmıştır.
Entelektüel
sermaye TDK’nun Bilim ve Sanat Terimleri sözlüğünde, fikri sermaye karşılığı
ile, işletmelerin düşünceleri, yenilikleri, teknolojileri, genel bilgileri,
bilgisayar programları, tasarımları, veri kullanma yetenekleri, birbirleriyle
ve müşterileriyle ilişkileri, yaratıcılıkları ve yayımlarından oluşan ve kâra
dönüştürülebilen bilgi, diğer bir deyişle işletmenin beşeri sermaye, yapısal
sermaye ve müşteri sermayesi toplamından oluşan sermayesi olarak
tanımlanmıştır.
Entelektüel
sermaye terimi ilk olarak 1969'da John Kenneth Galbraith tarafından
kullanılmıştır. Galbraith entelektüel sermayenin saf zeka olarak değil zekadan
daha fazlası anlamına geldiğine, bunun yerine bir dereceye kadar "entelektüel eylem"
içerdiğine inanıyordu.[1] Bu
anlamda, entelektüel sermaye yalnızca statik bir maddi olmayan varlık değil,
aynı zamanda ideolojik bir süreç, bir sonuca varmak için bir yol olarak
algılanmaktaydı. Bu süreci takiben insan sermayesi, entelektüel sermaye ve
diğer ilgili terimler bilimsel literatürde oldukça yaygın kullanıldı. Ancak farklı
anlamlarla sık kullanılan bu sözcük literatüde bir sözcük karmaşası yarattı. Bazı
yazarlar, bir şirketin piyasa değeri ile defter değeri arasındaki farkı
tanımlamak için entelektüel sermaye kavramını kullanırken, diğerleri bu terimi,
daha dar bir kapsamda ve sadece belirli becerileri belirtmek için kullandı.
Literatür ve piyasa kullanıcılarının niteliği ve ilgi alanları bu
belirlemelerde etkili oldu. Farklı bakış açılarına göre farklı tanımlamalar
ortaya çıktı.
Bu tanım dizileri genellikle
entelektüel sermayenin bileşenlerini ve kaynağını vurgular veya onu
diferansiyel bir değişken olarak tanımlar. Bununla birlikte, büyük çoğunluk bu
bileşenleri, insan sermayesi ve yapısal sermaye, zaman zaman üçüncü bir
bileşen olan ilişkisel sermaye olarak
tespit eder ve yapısal sermayenin bir alt unsuru olarak tanımlamaya dahil eder.
En çok bilinen entelektüel
sermaye modellerinden biri İsveç sigorta şirketi olan Skandia'nınkidir. Skandia
göre enetellektüel sermaye insan sermayesi ve yapısal sermayenin toplamıdır.[2]
İnsan sermayesi kapsamında şirket
için çalışan kişilerin beyinleri, becerileri, yaratıcılığı, ısrarı ve bağlılığı
sayılır ve bu sermaye düşünen sermaye
olarak anılır. Yapısal sermaye ise çalışanlar
bir gün eve döndüklerinde şirkette kalan her şeyi kapsamak için kullanılır ve
buna da düşünmeyen sermaye denir.[3]
Ayrıca yapısal sermaye müşteri sermayesi, organizasyon sermayesi gibi çeşitli
alt kategorilere ayrılabilir. Maddi olmayan varlıkları içeren inovasyon
sermayesi, işlem sermayesi de bu kapsamdadır.
Şekil 2 Skandia’nın Entelleküel Sermaye Modeli
(Kaynak ; J. Roos ve diğ. (2001)
(Aktaran Salinas s.17) Edvinsson, L.(1997) s.369)
Bu
kapsamda enetellektüel sermayenin marka ile olan bağını kurmaya yönelik bu kavramsallaştırma
çabalarını dört kategoride inceleyebiliriz.[4]
Bunlardan birinci yaklaşım entelektüel
sermayeyi sadece bilgi olarak tanımlama eğilimde olandır. Entelektüel sermaye
sadece bilgiye indirgendiğinde marka bu tanımlamanın dışında kalır. İkinci yaklaşım da bilgi tanımına
bilginin ürünü de eklenmektedir. Entelektüel sermaye bilgi ve bu bilginin
yarattığı ürünler olarak tanımlanır. Tanımlamaya bilginin ürünü genişlemesi
eklendiğinde marka da bu kapsama girer ve tanımlama içinde yerini bulur. Üçüncü yaklaşım ise fikri sermayeyi, (entelektüel
sermaye) bilançoda tanınmayan maddi olmayan varlıklar olarak tanımlar. Entelektüel
sermayenin, finansal tablolarda tanınmayan maddi olmayan varlıklar olarak
anlaşıldığında, dahili olarak geliştirilen markaları içerir, satın alınan
markaları kapsamaz. Bu tanım, dahili olarak oluşturulan şerefiye kavramı ile
örtüşmektedir. Son olarak
tanımlamaya tanınan eklemesi yapılarak entelektüel sermaye; tanınan veya
tanınmayan kaynakların ve maddi olmayan varlıkların toplamı olarak
kavramsallaştırılır. Bu tanımlama ve yaklaşım tüm fiziksel olmayan veya parasal
olmayan varlıkları kapsadığından markayı da içerir.
[1] Bontis,N,
(1998) Intellectual Capital: An
Exploratory Study That Develops Measures And Models Management Decision 36/2
[1998] 63–76, s.67
[2] Edvinsson, L.
Developing Intellectual Capital At Skandia,
Long Range Planning, Vol. 30, No. 3, s. 366 – 373, s.368
[3] Roos, J &
Roos, G. & Dragonetti & Edvinsson Roos ,(2001) Paidos,
Capital Intelectual: El valor intangible de la empresa, , Barcelona, Spain,. s.191
[4] Salinas
(2009) s.15-18